autor: Małgorzata Szyszko-Kondej
tytuł: Stara baba zapomniała umrzeć
wydawca: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Warszawa
miejsce wydania: Warszawa
data wydania: listopad 2022
nr wydania: I
liczba stron: 100
format: 148×210 mm
numer ISBN: 978-83-962200-6-6
ilustracje: Joanna Sendłak
cena: 30,00 zł
redakcja tomu: Krzysztof Bielecki
korekta: Małgorzata Strękowska-Zaremba
projekt graficzny i skład: TUNIA
redakcja serii:
Piotr Müldner-Nieckowski
Anna Nasiłowska
Małgorzata Karolina Piekarska
O książce:
Ile odcieni może mieć czerń zbliżającej się nieuchronnie żałoby? Srebrzyć się jak porwane nitki pamięci? Płowieć jak jaśniejsze z roku na rok wspomnienia? Zazielenić jak omszały kamień – niepogłaskany, nieutulony? Oku Małgorzaty nie umyka żadna małość (i wielkość), śmieszność (i ból). Pośpiesznie notuje chwile olśnień, czarnym humorem oswajając strach. I tę naszą żałosną bezradność wobec ostateczności.
W zupełnie innym rytmie toczą się jej poetyckie przypowieści o tym, co niezmienne – marzeniu, tęsknocie, przyjaźni, pięknie… By już za chwilę celnie podsumować teraźniejszość i „Odpowiednie dać wojnie słowo”, kiedy brakuje słów. „Norwidowi byłoby łatwiej” – komentuje. Z autoironią czy goryczą? Nadzieją czy rozpaczą?
Dorota Koman
Starość, odchodzenie, minione miłości – ile tanich efektów podpowiedziałaby tu intuicja, i to nawet ta poetycka: rozedrgana, skryta, nośna? Małgorzata Szyszko-Kondej mistrzowsko omija łatwe pokusy. Stąpa po ziemi, kamieniach, bólu. I nie traci ducha. Piękno, może wyblakłe, wciąż się tli. Umarł złudny ornament. Oto dojrzała liryka wszelkich schyłków i… narodzeń. W ostatnich wierszach autorka pochyla się nad losem Ukrainy po 24 lutego 2022. Surowe słowa zabijają. „Wojna maszeruje” – czytamy. Poezja stoi. Patrzy. Służy.
Krzysztof Bielecki
O autorce:
Małgorzata Szyszko-Kondej jest autorką książek dla dzieci i dorosłych, dziennikarką. Pisze opowiadania, reportaże, słuchowiska radiowe, wiersze, teksty piosenek.
Jest laureatką konkursu literackiego im. Astrid Lindgren. Nagrodzony Sejf z milionem w środku (Stentor) został wpisany na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej. Opowiadania Wtorek, godzina 15.00 (Ezop) znajdują się na Złotej Liście Fundacji Cała Polska Czyta Dzieciom. A książka Sześć córek (Świat Książki) zdobyła tytuł Najlepszej Książki Roku 2014, w kategorii „Powieści obyczajowe”, przyznawanej przez internautów portalu Granice.pl.
– Pisanie wierszy jest najbardziej osobiste, szczere, trochę wstydliwe. Ujawnia to, co tuż pod skórą i co udało się zamknąć na wyrwanej kartce papieru – mówi.
Fragmenty:
Wywiad ze starą kobietą
– Najpiękniejsze wspomnienie?
dziwi się wyblakłymi oczami.
– Siedziałam na kolanach u ojca
i skubałam jego gęstą brodę.
Miałam cztery lata…
A później, dalej…?
– Siedziałam na kolanach u ojca…
– powtarza z uporem 90-letnia kobieta.
Życzenie
chciałam
żeby spotkało go
coś złego
i spotkała go
starość
Poeta
zamienia jajecznicę
w niejadalne słońce
plotkuje z dziurą w płocie
i z rumianą mrówką
nawet w czarnej trumnie
znajdzie coś dla siebie
a potem długo płacze
w noc suchą od kaszlu
bo nie wie jak połączyć
marchew z pogrzebaczem
Wiara
Wiara jest najstarsza. Nadzieja i Miłość to młodsze siostry. Wiara lubi je mieć zawsze przy sobie. Kiedyś Wiara pokłóciła się z Miłością i skończyło się to bijatyką.
A znowu, kiedy Nadzieja gdzieś się zgubiła, Wiara czuła się tak, jakby była na pustyni bez kropli wody.
Ostatnio siostry mają wielkie marzenie. Chcą razem podróżować po całym świecie. Wiara, Nadzieja i Miłość na pewno nie ominą nawet najmniejszej wioski.
8 marca 2022
obok stał czołg
płonęła szkoła
z kamienicy zostały gruzy
stary człowiek leżał twarzą do ziemi
matka zamarła w piwnicy
dziecko płakało
huk dym kurz
a on podarował mi perfumy